اگر پزشک شما نمونه‌های خونی شما را مورد بررسی قرار داده و ضروری بداند، ممکن است یک EKG (الکتروکاردیوگرام) را درخواست کند. این آزمون به شناسایی ریتم‌های ناهنجار قلب و مسدودی‌های در شریان‌های قلبی کمک می‌کند. همچنین می‌تواند اطلاعاتی به پزشک ارائه دهد که آیا شما یک حمله قلبی گذشته داشته‌اید یا خیر. الکترودهای کوچکی که در داخل چسب‌های چسبنده قرار داده شده‌اند، روی بازوها، پاها و سینه شما قرار می‌گیرند. دستگاه متصل به این الکترودها مراحل انقباض و انبساط قلب را، و همچنین فعالیت‌هایی که در طی تحریک قلب اتفاق می‌افتد، بر روی کاغذ ضبط می‌کند.
با این حال، دقت تشخیصی یک EKG تنها حدود 10-15٪ است. اگر در این مرحله هیچ مشکلی تشخیص داده نشود و با این حال شک پزشک باقی بماند، ممکن است نیاز به یک آزمون استرس قلبی (یا EKG استرس) باشد.
الکتروکاردیوگرافی تمرینی با این روش، EKG شما در حین پیاده‌روی سریع در یک دستگاه تردمیل گرفته می‌شود. سرعت تردمیل به تدریج افزایش می‌یابد و تغییرات در الکتروکاردیوگرام شما مشاهده می‌شود.
